Ünlü ressama Taksim’de uyuşturucu iğne ile saldırı

Ünlü Ressam Pınar Du Pre ‘ye sosyal medyadan yaptığı açıklamada uyuşturucu iğne ile saldırıya uğradığını açıkladı.

Sözcü’deki habere göre Du Pre’nin sosyal medya hesabından aktardığı olay dün akşam üzeri 17:00 civarında Taksim The Marmara Otel’in yanından metroya doğru çıkan yokuşun başında gerçekleşti.

Pınar Du Pre, sokaktan geçerken 10 yaşlarında yerde oturan bir çocuk, yanından geçerken kalçasına bir şey batırdı ve kaçtı. Metroya güçlükle girebilen ressam merdivenlerinden inerken bacağının uyuştuğunu ve bilincinin gitmek üzere olduğunu anlayıp güvenlik görevlilerinden yardım istedi.

Güvenlik görevlilerinin yardımıyla Amerikan Hastanesi’ne kaldırılan Du Pre, yaşadığı olayın ardından ”Başıma gelen olayı hemen algılamayıp, kendimi güvenli bir bölgeye atıp yardım istemeseydim Taksimin ortasında çöküp kalacaktım. Ya bana bir zarar vereceklerdi, ya da çantamı çalacaklardı. Şanslıydım ki;çocuk şırıngayla vermek istediği uyuşturucuyu tam saplayamadı ve şırınganın üzerindeki sıvının bir bölümü dışarıya çıktı. Çocuk kaçarken kalçamda bir ıslaklık vardı. Herhalde tam doz yapsaydı hemen orada yere yığılıcaktım.” dedi.

Sağlık durumu şuan iyi olan, ünlü ressamın yaşadığı olay sonrası sosyal medya hesabından yaptığı paylaşımı:

UYUŞTURUCU İĞNE İLE TAKSİMDE SALDIRI YAŞADIM

Dün saat 17.00 civarında Taksim The Marmara’nın yanından çıkan yokuşun ucunda Metroya doğru yürüyordum.

10 yaşlarındaki bir çocuk yerde oturuyordu, yanından geçtikten sonra kalçama ‘pıt’ diye birşey batırdı ..

Batırıp batırmadığından, beni ellemek mi istediğini.. ne yaptığını anlamadım bile.. dönüp baktığımda yokuş aşağı koşarak kaçıyordu.

Uğraşmak istemedim, ‘çocuklar bile sapıklaştı’ diyip bir an evvel metroya gitmek istedim.

Sanki birşey batırmışdı ..ama kalçamı ellediğimde bir ıslaklık da vardı.

Hızlıca metroya doğru yürüken başımın döndüğün fark ettim.

Metro’nun merdivenlerinden inerken çok net bacağımın uyuştuğunu ve bilincimin gitmek üzere olduğunu anladım.

Bana bir uyuşturucu verildiğini hemen idrak ederek ilk güvenli yere koştum, çünkü artık bayağı bacaklarımı hissedemez oldum.

Toplam 3-4 saniye de oluyor tüm bu anlattıklarım.

Merdivenlerin solunda bir kitapçı var, oradaki bayanlardan panik içinde yardım istedim, elimden geldiği kadar anlattım olayı.

O sırada başım ciddi anlamda dönüyor ve nefes alamıyordum. Kalp krizi yaşıyor gibiydim ama aynı zamanda el ve kolumdaki hissiyat gidiyordu.

Bir saniye sonra ayakta duramıyordum ve beni kasanın arkasınadaki bir sandaliyeye oturtup güvene aldılar.

Güvenlik görevlisi hemen geldi. Eşimi’i aradılar cünkü konuşamıyordum ve cep telefonunu tutamaz oldum. Elim ayağımı hissedemedim ve kafamı duvara dayayarak şok içinde orada kalakaldım.

Görevli ve çalışan bayanlar inanılmaz yardımcı oldular. Su içemiyordum kafamı tutarak içirdiler bir iki yudum, kolonya sürdüler. Bu arada eşim geldi (çok yakın bir yerde çalışıyor.. o yüzden hemen gelebildi).

Metro görevlisi tekerlekli sandaliye getirdi ve o şekilde beni hastaneye kaldırdılar. .. uyuşturucunun tam sistemimden çıkması bir kaç saat aldı. Şimdi birazcık şok ve yorgun hissetmemle beraber iyiyim.

Amerikan Hastanesi bana ne yapıldığını kanda tespit edemeyeceğini söyledi.

Hatta isterseniz EMAR çekelim ayaklarınız tutmuyorsa dedi, belki şeker koması yaşadınız gibi gibi saçmalıklar ile uğraşmak zorunda kaldım.

Neyse.. sonuçta olaydan 1 saat sonra yavaş yavaş ayaklarıma ve ellerime his geri geldi, bir kaç saat sonra da yürüyerek çıktık hastaneden.

Başıma gelen olayı hemen algılamayıp akıllı davranmasaydım, kendimi güvenli bir bölgeye atarak yardım istemeseydim Taksimin ortasında çöküp kalacaktım.

Ben yerde kendime hakim değilken çantamı çalmayı planladıklarını düşünüyorum.

Ayrıca vermek istediği uyuşturucu bence tam yapamadı ve bir bölümü dışarıya çıktı, o yüzden kalçamda ıslaklık vardı.

Herhalde tam doz yapsaydı hemen orada yere çökecektim.

Çanta umrumda bile değil ama bu olay istedikleri gibi başıma gelmiş olsaydı bunun şokunu nasıl atlatırdım bilmiyorum. Evren beni çok iyi koruduğuna inanıyorum, çok şükrediyorum ..

Oradan geçerken, o çocuk daha birşey yapmadan, çok garip ve keskin bir tehlike hissettim ve sanki uyarıldım.

O yüzden tetik halindeydim, soğuk kanlı davranabildim. Ama hepimiz bunun farkında her an olmayabiliriz.. lüfen dikkat edin!