Gördüğün şeylerin gerçek olmadığını ve şizofren olduğunu ne zaman anladın? O an ne hissettin?

Benim dışımda kimsenin hayali arkadaşları olmadığını öğrendiğimde fark ettim hastalığımı. O dönemde anaokuluna gidiyordum. Herkes benden kaçıyordu, aynı masaya oturmuyorlardı. Hiç arkadaşım yoktu diyebilirim. Şeytan bu durumdan memnundu, hoşuna gidiyordu yalnızlığım.

Ortaokula geçtiğimde ise okula gitmedim, eğitimimi evimde aldım. Daha sonrasında hastalığı ve benim gibi insanlar hakkında araştırma yaptım. Daha sonrasında terapi görmeye başladım fakat bir yardımı olduğunu söyleyemem. Giderek daha da yalnızlaştım, depresif bir ruh haline büründüm.

Şu an ise beni anlayan bir erkek arkadaşım var ve hayat onunla çok daha güzel bir hal aldı.