Elalem için çocuk yetiştirilmez!

Elalemin çocuğu tuvaletini 1 yaşında yapıyordu senin ki 3 yaşına geldi hala poposu bezli!
Elalemin çocuğu 9 aylıkken yürüdü senin ki daha totosunu kaldıramıyor!
Elalemin çocuğu 1 yaşında 5 kelimeli cümle kuruyor, seninki daha agucuk gugucuk!
Elalemin çocuğu…. Elalemin yaşantısı… Elalem elalem…

Oysa ki sevgili anne/baba normal gelişim basamakları çocuğun bir başarısı değil, sadece sürecin getirdikleridir… Sürecin tadını çıkarmak yerine bu kıyas niye… Bırak geç yürüsün, konuşsun, okusun… Önemli olan bu süreçten senin aldığın haz, birlikte biriktirdiğiniz güzel anılar… Senin çocuğun öyle biricik, öyle güzel ki… Varsın geç yürüsün, okusun… O senin bu dünyadaki en kıymetlin… En kıymetlini neden başkalarıyla kıyaslar, Onu da kendini de hırpalarsın… Elbette yürüyecek, konuşacak, tuvaletini tuvalete yapacak, okula alışacak, bir sürü akademik beceri kazanacak… Vee biliyor musun eğer süreçten keyif alırsa başarılı ve mutlu olacak… Bırak elalem ne derse desin… Bu çocuk “senin”!!!

Sen parkta çocuğunun becerilerini, boyunu kilosunu yaşıtlarıyla kıyaslayan baba!
Sen çocuğunun gelişimini komşuyla, eltiyle, görümceyle arkadaşlarının çocuklarıyla karşılaştıran anne!
Sen habire elalemin çocuğuna takılıp kendi torununun tadını çıkaramayan anneanne/babaanene/dede!
Sen hiç çocuğu ve ailesini tanımadığın halde yoldan geçerken “ Aaaa daha yürümüyor mu?” diyen tontik teyze/amca/abla!

Ve sen çocuğun en önce yürüsün/konuşsun gibi nedenlerle çocuğunu aktivetelerde boğan yarışmacı ebeveyn….
Biraz rahatla artık… Hep diyorum gelişim bir süreç herkes aynı yollardan farklı zamanlarda geçecek… Bu yolları güllerle donatmak da elinizde, dikenlere takılmak da… Baksana yavruna, güllerle donatılmış bir yolu hak etmiyor mu?